Czym różni się język kobiet od języka mężczyzn?

          
 Wypowiedzi kobiet są bardziej spontaniczne i emocjonalne, kobiety budują też dłuższe i bardziej skomplikowane zdania, których struktura jest przeważnie "piętrowa". Kobiety są także specjalistkami od rozmowy tzw. fatycznej (pytanie typu "Jak się masz? i stwierdzenie typu "Ależ mamy piękną wiosnę") - czyli takiej, która służy tylko nawiązaniu kontaktu, a nie przekazaniu informacji. Dobrze im również idzie zadawanie skomplikowanych pytań i dawanie skomplikowanych odpowiedzi, kiedy inni chcą się czegoś dowiedzieć.

 Męskie wypowiedzi są krótsze i bardziej "poszatkowane". Często są też bardziej konstruktywne, przemyślane i logiczne. Jak również odarte z emocjonalnych określeń i zdrobnień. Dla mężczyzn słowa są przeważnie narzędziem do przekazywania informacji. I dlatego na skomplikowane pytanie otrzymuje się odpowiedź godną komputera: "tak" lub "nie". Dla mężczyzn, życie jest współzawodnictwem, walką o zachowanie niezależności i o uniknięcie niepowodzenia - dlatego częściej posługują się językiem walki i współzawodnictwa. Kobiety zaś na ogół nie postrzegają świata przez pryzmat walki, nie czują się jak zawodnicy na ringu, tylko jak jednostki funkcjonujące w sieci powiązań.
"W tym świecie rozmowy są negocjacjami mającymi doprowadzić do zbliżenia, w którym ludzie usiłują wzajemnie wspierać się i utwierdzać oraz osiągną zgodę, przy usiłują przy tym uchronić się przed odrzuceniem przez innych. Życie jest zatem (dla kobiet) wspólnotą, dążeniem do zachowania prywatności i uniknięcia izolacji. Chociaż i w tym świecie istnieją hierarchie, są to hierarchie przyjaźni, a nie władzy i osiągnięć - tłumaczy D. Tannen (profesor socjolingwistyki na Georgetown University w Waszyngtonie).